Tentamens, Feest en afscheid

Moin Vriendjes en Vriendinnetjes en overige lezers,

U zult misschien wel denken: Moin??? Hij zal wel weer gedronken hebben en onzin lopen te brabbelen, het is tenslotte weekend. Maar hoewel ze in Osnabrück Hoch Deutsch (het officiële Duits) spreken is er toch 1 eigen woord: Moin. Moin betekend eigenlijk gewoon ‘hallo’ en is een normale manier om elkaar te groeten in Osnabrück. Heb dus niet gedronken maar speciaal voor jullie een extra dik nummer geschreven voor de break. Pak de zakdoeken er maar bij want dit is dan echt de aller laatste blog over Osnabrück.
Na een gezellig weekendje in Nederland (waar ik al een blog op zich aan zou kunnen besteden, zoals autopech krijgen en vervolgens door de sneeuw naar huis moeten lopen, waardoor de Chinees bij aankomst thuis een diepvriesmaaltijd is, als ik geen pech op de fiets heb dan is het de auto of trein wel) waarin ik helaas ook veel moest leren. Maandagmiddag met de trein richting Duitsland in Duitsland lag ook nog een behoorlijk pak sneeuw.
Dinsdagochtend mijn 2e tentamen Food safety & riskmanagement. Dit tentamen was in het Engels en omdat Engels voor de Duitsers wat moeilijker is al Duits zaten er ook een aantal meerkeuze vragen in. Maar ook openvragen waar ze naar de volledige Latijnse naam vragen van bacteriën vragen. Toen ik het tentamen gemaakt had het ik er helaas een slecht gevoel over. Een week later kregen we gelukkig de uitslag al (in Duitsland duurt het gemiddeld 3 weken) en wonderbaarlijk genoeg had ik het tentamen gehaald met een 4 (in Nederland is dat een 5,5) waarschijnlijk erg goed gegokt, het was in ieder geval een hele fijne opsteker. Dinsdagmiddag na het tentamen ben ik naar het stadhuis geweest om mij uit te schrijven uit de stad Osnabrück. En daarna voor de laatste keer naar het grote zwembad van Osnabrück, ook deze laatste keer een persoonlijk record gezwommen van 4,5 km (180 baantjes in 3 uur), toen ik kramp kreeg ben ik gestopt.
Bij de Lidl hadden ze Niederländische Spezialitäten, alleen deze week: Kaassoufflés, vla (pudding uit een melk pak, zoals ze het zelf noemen en ze zijn er dol op), kletskoppen, tulpen en poffertjes. 2 Hollandse specialiteiten vielen echter op: Belgische Suikerwafels en van de ander had ik zelfs nog nooit gehoord: Orginal Holländische Spezialität mini pfannenkuchen schoko (chocoladepoffertjes) Dit heb ik in Nederland nog nooit gezien, waarschijnlijk mogen er van de PVV alleen blanke poffertje het land in.
In Duitsland zijn ze ook gek op verschillende melkdrankjes, melk met vanille, chocolade, aardbei, kerssmaak etc. de smaak pannenkoeken met stroop en pistache met kokos waren het bijzonderste maar smaakten erg goed.
Woensdagmiddag kon ik mijn fiets weer ophalen deze was weer helemaal gemaakt. Ik heb toen gelijk even uitgebreid bij Yvonne geluncht voordat ik weer moest blokken voor het tentamen van donderdagmiddag Grundlage der Ernährungen. Ik had een goed gevoel over de voorbereiding, maar deze was in 1 klap weg toen ik de 7 vragen las. Voor me gevoel kon ik het direct weer inleveren, omdat dat voor het puntenaantal toch niet zou uitmaken. Ik heb toch maar een poging gewaagt, maar de resultaten zijn nog niet bekend. Na het tentamen nog gekookt, gegeten en toen terug richting Nederland, voor het weekend. In de trein richting de grens kwam ik partytutor Jan (van de sprachkurs) nog tegen, dus was nog gezellig. Terug in Nederland weer hard aan het werk voor de laatste 2 tentamens. Helaas begon ik zondag ziek te worden, een griepje, normaalgesproken ben ik nooit ziek. Altijd als ik bij de dokter komt moet ik mij eerst opnieuw voorstellen. Helaas kon ik niet uitzieken en moest ik gewoon leren, dinsdag vertrok ik ziek en met een enorm slaap tekort richting Duitsland, voor de aller laatste keer. Door een sturing met het internet had niemand internet, heel fijn dus tijdens de tentamenweek omdat je zo niets kan opzoeken, gelukkig had ik alle belangrijke info al gedownload of geprint.
Woensdagochtend weer tentamen dit tentamen (lebensmittelanalytik) ging redelijk goed, gelukkig ging het al weer beter met me. Ik had er een positief gevoel over, inmiddels heb ik ook het cijfer terug een 3,3 (6,6 in Nederland) dus dat is erg mooi! Woensdagavond was de allerlaatste avond op de Dodesheide. Van de 11m² waar ik bijna 6 maanden geleefd hebt. Voor de laatste keer gekookt, Jagertopf, lekker Duits dus, ook de laatste avond kreeg ik weer complimenten over mijn kookkunsten, over de geur en de kleursamenstelling van de ingrediënten in ieder geval dan, want alles is voor Bassie natuurlijk. Het koken ga ik wel missen elke dag lekker zelf bepalen wat voor lekkers je wil eten, ik heb in al die tijd misschien maar 3 keer het zelfde gemaakt, verder altijd wel iets anders of een andere variatie.
Donderdag heb ik mijn kamer dan helemaal opgeruimd, afgestoft en gesopt. De overleden plant heb ik uitgestrooid in de natuur (uit het raam) en het nog levende plantje heb ik in weer terug in het wild uit gezet (uit het raam) om 2 uur kwamen me ouders om de spullen in de auto te laden, o.a. fiets, bureaustoel en om 3 uur kwam de hausmeister voor de kamercontrole. Die zette 1 stap in mijn kamer, zei 3 keer Schön en me kamer was goedgekeurd, voor niets zo me best gedaan. Vlak voor mijn vertrek is het wonder van de Dodesheide geschiet. Julius de Oegandees kwam naar me toe met een doosje hartjes chocolaatjes van Milka:P Ik hoop niet dat hij meer voor mij voelde als ik voor hem, maar het was zo lief van hem, had het totaal niet verwacht. Daarna met me ouders nog een lekker schnitzeltje gegeten en daarna ben ik naar het hostel gegaan. Voor de laatste 3 nachten in Osnabrück. De eerste nacht sliep ik met 3 anderen op de kamer o.a. een Mexicaans meisje die net was gearriveerd voor haar Erasmus, the next generation. Om het ijs een beetje te breken en snel vrienden te maken heb ik ze allemaal een paar oordopjes en een neusknijper gegeven zodat ook zij de nacht rustig konen doorslapen. Ik lag boven en het bed was natuurlijk te klein, ik lag klem tussen de planken, gelukkig maar, anders zou ik er misschien uitvallen.
Ik heb gelukkig nog goed kunnen leren in het hostel en om 9 uur dan echt het laatste tentamen Lebensmittelkunde & Recht. Ik heb geen idee hoe het gegaan is, kan alle kanten op, even afwachten dus. Om half 12 dus het verlossende maar vreemde moment en de gewaarwording dat je gewoon nog ademt, je hart nog klopt en de wereld nog gewoon draait (daar ga ik iig van uit) terwijl ik begin januari niet had gedacht 1 februari te halen. Na een kleine (letterlijke) afscheitsceremonie op de wc heb ik de school voor het laatst verlaten.
‘s Middags ben ik nog even de stad in geweest om afscheid te nemen en een currywurst te eten. ‘s Avonds ben ik met Kate (1 van de Russische meisjes) nog naar Vapiano geweest, ik had al gegeten dus heb alleen wat gedronken. En daarna naar de Grüne Jager. De Spanjaard die ons uitgenodigd had was alleen vergeten te vertellen dat ze alleen met Spanjaarden waren een drukke boel dus en met ‘signor signorita, dos cervezas por favor’ kom je dan niet heel ver meer. Zaterdag was een rustig dagje, heb grotendeels in bed gelegen en uitzending gemist gekeken. De Wi-Fi in het hostel was sneller als het kabelinternet op de Dodesheide, dus dat was al een hele verademing. Zaterdagavond was dan toch echt het aller laatste avondje in Osnabrück. Eerst nog samen met Yvonne gegeten en daarna via de laatste pre-party naar de club. Het was erg druk omdat iedereen zijn laatste tentamen had gehaald, gingen alle studenten in Osnabrück uit. We hebben dan ook een uur staan wachten om binnen te komen, ook als je weer weg wou moest je een lang wachten op je jas. Een goede reden dus om lang te blijven. Er waren ook nog wat Duitse studenten waarmee ik in een projectgroep zat. Toen ik 2 shotjes Jägermeister ging halen ging het mis, ik werd tegen mijn arm gestoten, precies op de een plaats dat mijn arm bijna zowat verlamt, de Jägermeister verdwijnt zo grotendeels van uit het glas op iemand zijn hoofd, kon de glaasje nog vast houden, maar de meeste inhoud helaas niet. Die jongen was niet erg blij, maar hij heeft mijn excuses ervaart en het was een homo, dus nu wist ik zeker dat ik de rest van de avond geen last van hem zou kunnen krijgen. Omdat het voor vele studenten de laatste keer stappen was in Osnabrück of het laatste weekend werd er flink wat afgehuild. Ook ik stond met vochtige oogjes als je je realiseert dat het de aller laatste keer is. Uiteindelijk lag ik om 6 uur in me nestje. Het stappen en de feestjes in Osnabrück ga ik het meeste missen. En dan nog niet zo zeer om de mensen zelf, ik denk ook dat ik nog maar weinig mensen zal gaan zien, maar het dat je 1 tot 5 keer per week met een grote groep mensen gaat stappen, je kent iedereen, kan met iedereen een praatje maken en iedereen is gezellig en dat ga ik wel erg missen. Daarnaast vind ik het uitgaan in Osnabrück gewoon heel erg leuk, verschillende goede clubs, allemaal hun eigen sfeer en minimaal 5 nachten per week wat te doen. Het is goedkoper als in Nederland en de muziek is beter, een aantal Duitse nummers ga ik toch wel missen tijdens het stappen hier, gelukkig heb ik de meeste nummers kunnen downloaden. Dus voor leuke Duitse muziek kan je mij contacten. Gelukkig zijn Nick und Simon nog niet bekend in Duitsland. Opmerkelijk is dat ze ook compleet uit hun dak gingen op een songfestivalnummer (daar kwam ik later achter) (Jan Delay - Oh Jonny) de laatste disco waarin Nederlanders uit hun dak ging op een songfestivalnummer was op de kinderdisco van het indianendorp van ponypark Slagharen. Maar misschien gaat Anouk daar verandering brengen.
Wie kan rekenen, rekent op Dreft. Wie van feesten houd, feest in Osnabrück.
Niet alleen van de studenten, het uitgaan, het eten en het bier moest ik afscheid nemen maar ook van de buschauffeur. Ik had regelmatig de zelfde buschauffeur, op het laatst hoefde hij mijn kaart al niet meer te zien. En als ik aan de late kant was en ik kwam nog aanrennen van mijn overstap bleef die keurig wachten, of hij stopte voor je als je nog de hoek om kwam rennen. Nu blijven de meeste bestuurders snel wachten op aankomende passagier, iets wat ze in Den Haag verleert zijn, hier reed de trambestuurder voor me neus weg.
Na een kort nachtje moest ik zondag om 9 uur weer op en om 10 uur vertrok dan echt mijn trein richting Nederland. Toen ik op Bad Bentheim moest overstappen, kwam ik Alex tegen, ook hij was op weg naar huis, via schiphol. Ik was nog nooit zo blij geweest om hem te zien, zo ben ik in leuk gezelschap dus de grens over gekomen, om half 3 was ik thuis en was dit mooie avontuur dus definitief ten einde. Op weg naar het volgde avontuur wat maandag om half 7 s’ochtends al begon, afstuderen bij Refresco (een dranken producent van o.a. Wickey en heel veel huismerken). Ik ga daar onderzoek doen naar smaak, smaakbehoud met behoud van de oorspronkelijke (huidige) smaak van hun dranken na het gebruik van een ander soort appelsap, dat als basis dient voor de dranken.

Ik hoop dat jullie mijn blogs altijd met veel plezier gelezen hebben, minimaal met net zoveel plezier als ik ze geschreven heb. Dat ik aan al jullie verwachting heb voldaan met verhalen en informatie over Duitsland, Osnabrück, Studeren in Duitsland en natuurlijk niet te vergeten bier, feestjes en fietspech. Niet te veel getreurd want waarschijnlijk zijn jullie niet voorgoed van me af. Als alles meezit en verloopt zoals ik nu voor ogen heb vertrek ik in januari voor 5 maanden richting Kopenhagen voor een nieuwe Erasmus, met de Wageningen Universiteit.

Word dus nog gewoon vervolgd;D

Liefs Yoeri
XXX

Ps.: Mocht u toch nog willen praten over de gebeurtenissen en/of het feit dat dit voorlopig de laatste blog is dan kunt u contact opnemen met slachtofferhulp telefoonnummer: 0900-0101 (09.00-17.00, lokaal tarief).
Of voor de jongeren lezers bel de kindertelefoon: 0800 0432 (gratis). Elke dag van 14.00 - 20.00 uur