Pas de panique

Allo allo,

Het is alweer een tijd geleden dat ik een blog geschreven heb, maar het valt niet mee als je je bedenkt hoe weinig tijd er nog maar over is om bier te drinken, naast de 38 uurige stage/werkweek die ik moet maken. Een studie is toch meer iets voor erbij wat je doet als je tijd over hebt van het bierdrinken, toch een kleine cultuurschok. Gelukkig hou ik ook van Cola en dat kan ik gratis onbeperkt drinken op werk (en thuis max ong. 68 blikjes per maand). In me bureaula heb ik dus een flesje rum liggen voor als we bijna naar huis mogen.
Op werk gaat dus alles goed, we hebben een zomer bbq gehad, waar voor genoeg koks, vlees, bier en muziek was gezorgd was door Coca-Cola, alleen eten en dansen moesten we zelf doen. Dat werd dus een lange dag/avond op kantoor/bedrijfsterras. Door de hoge temperaturen was ik zelf aan het eind van de avond ook gebarbecued. Voor de volgende dag hadden we geregeld dat we met de lunch de restjes hadden. Ook zijn er weer verschillende collega’s weg bezuinigd en een paar goedkopere (vakantie) krachten voor in de plaats gekomen. Voor hun afscheid was er ook een borrel georganiseerd, bij een bar. Gelukkig werd daarop niet bezuinigd en waren de Belgische speciaal biertjes en hapjes betaald door Coca-Cola. Verder is er op zich ook nog wel gewerkt, tussen de pauzes en feestjes door. Ik heb o.a. ingrediënten besteld die ik deze zomer ga testen. Olie blends gemaakt van de citrusoliën voor de Fanta, door hun sterke geur ruik ik dan hier ook compleet naar. De eerste onderzoeken heb ik al gedaan en daar heb ik de resultaten van binnen. Voor die screening heb ik ook een aantal vergaderingen gehad met de leveranciers. Die komen dan (meestal uit Engeland of Frankrijk) naar Brussel voor een presentatie en gaan dan weer terug. Soms zit er een zal met mensen en soms zitten we er met ze tweeën. Die keer met ze tweeën moest ik de bezoeker ontvangen en begeleiden toen ik koffie voor hem haalden had ik niet gezien dat de glazen schuifdeuren weer dicht gingen en knalde ik vol op de deuren en de koffie op de grond. Gelukkig was het tapijt en hoefde ik niet te dweilen. Het pand is goed beveiligd bijna elke deur die je door wil, heb je je badge nodig om deze te openen. Je badge heb je dus altijd nodig zelfs bij het tactisch vezuleren elke dag. Tactisch omdat je gedurende de vezuleertijd toch doorbetaald word, terwijl je niet werk, dat levert toch gouw zo €0.50 per dag op (i.p.v. dat het €0.50 kost). Is toch €2,50 per week en €10 per maand, dat is toch een kratje pils, dus een win win situatie! Verder ben ik van stagebegeleider gewisseld, mijn eigenlijke begeleider heeft een nieuwe functie gekregen binnen het bedrijf, dus nu begeleid Cesar mij. Hij lijk op Zach Galifianakis (die dikke uit The Hangover) hij heeft ook de zelfde humor, dus dat is wel grappig. Maar ik heb toch ook wel veel vrijheid gekregen, zelfstandige werken en mijn eigen verantwoordelijkheden nemen, niet altijd even makkelijk maar wel leerzaam. Ook heb ik nog 15€ gewonnen met een loterij, na deelname aan smaaktests. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Nederland komt hier iedereen met de auto (of ov). Voor de fietsenstalling moet je naar de 1e etage van de parkeergarage. Daar hangen grote borden met ‘Goed gedaan, je bent de dag gezond begonnen!’, toch leuk dat ze dat voor mij en die 2 andere collega’s die met de fiets gekomen zijn. Maar meestal loop ik naar werk, en fiets ik alleen als ik boodschappen moet doen of de gratis drank van werk moet meenemen. Als er al fietspaden zijn snappen de Belgen vaak de functie ervan niet en lopen ze massaal op het fietspad. Ook staat er in de hal een freestyle machine, waardoor je 115 verschillende combinaties van Coca-Cola dranken en fruitsiropen kan maken zoals: Cola-Zero, Kers, Sinaasappel, Vanille, framboos etc. Of Fanta/Sprite aardbei, framboos, vanille etc. Maar goed dat was het noodzakelijke, werk gerelateerde gedeelte, nu over naar de vrijetijdsbesteding.

De afgelopen tijd ben ik eigenlijk maar weinig in Brussel geweest, vanwege verplichtingen elders, zoals verscheidene etentjes bij Timber. Het leukste uitstapje was natuurlijk het uitstapje reisje naar Liverpool als persoonlijk reisleider van Ome Leo en Tante Els. Na aankomst in het hotel/hostel, waar ik de eerste nacht de slaapzaal voor mij alleen had, heb ik ze door de stad begeleid op weg naar de Cavern Club voor een wel verdient biertje en goede live muziek. Omdat we die ochtend al vroeg uit Nederland vertrokken waren trokken de ouderen van het reisgezelschap zich na de late lunch terug voor een powernapje. Terwijl ik verder het prachtige en zonnige Liverpool te voet doorkruiste, om via The Albert Dock bij de Echo Arena te eindigen, waar die avond Sir Paul McCartney zou optreden. Bij de artiesten ingang stond al een groep mensen te wachten. En niet veel later kwam hij dan ook daadwerkelijk aangereden. Hij stopte helaas niet maar zwaaide alleen, gelukkig stond ik aan de goede kant van de weg. Daarna het uitgeruste gezelschap opgepikt bij het hotel en na diner, vanaf een fantastische plek genoten van het geweldige 170 minuten durende concert op zijn geboortegrond. De volgende dag begonnen met een full English breakfast en een taxi-tour langs de belangrijke Beatles plekken in de stad. In de middag weer door de stad gewandeld en Beatles souvenirs ingeslagen en ’s avonds bij het Hard Days Night hotel gedineerd. Ome Leo en tante Els moesten de volgende ochtend alweer vroeg richting Nederland, ik ben savond nog terug de stad ingegaan voor een drankje en een dansje in de Cavern Club, waar het toch altijd een groot feest is, met die avond alleen maar Engelse rock hits, waaronder een hoop Beatles. Om niet als toerist over te komen verkleed je je natuurlijk als Scouce, dat betekend dat je ondanks de regen en kou je jas thuis laat, terwijl je heel de stad door loopt. Gelukkig ben ik geen vrouw, want dan loop je ook nog wankelend over straat in mini rock en hoge hakken. Het blijft een wonderlijk tafereel elke keer als ik er ben. De volgende ochtend de trein genomen naar Birkenhead, aan de andere kant van de Mearsy waar je een mooi uitzicht hebt op Liverpool. Toen met de trein verder naar Chester, daar heb ik de ganse dag gelopen, over de stadsmuur (de beroemde klok werd helaas gerestaureerd), langs de Romeinse tuin, kathedraal, het park met de eekhoorns, langs de rivier met oude hangbrug en de paardenraces. Bij de renbaan kijk je je ogen uit en dat niet allen door de jockeys op de racepaarden, maar vooral naar het Engelse volk langs deze racebaan. De families zitten midden (omsloten door de renbaan) te picknicken/ bier drinken en wedden bij een van de vele stalletjes op de paarden. Dan heb je nog echt de rijke mensen die op de tribune zitten en de meest wonderlijke groep, de Engelse die rijk willen lijken. Strak in pak of jurk met hoge hakken, lopen ze ‘s ochtends (via de pub) door de stad naar de renbaan, na afloop strompelen ze dronken terug naar de pub. ’s Avonds door richting Manchester, vanwege het vele lopen die dag vroeg gaan slapen en de volgende ochtend Manchester in. Eerst genoten van een full English Breakfast en toen heel de stad doorgelopen. De stad was toch een stuk leuker en mooier dan verwacht je kan je er toch een volle lange dag vermaken. Naast winkels, kerken en oude Engels gebouwen was er ook een hele oude bibliotheek een modern voetbal museum en een industrieel museum waar ik allen doorheen gerent bent. ‘s Avonds met Ryanair vanaf Manchester naar Brussel Charleroi. Mijn vlucht was na het boeken al een uur verplaats (ze mogen een vlucht 3 uur verplaatsen, nadat je geboekt hebt). Toen ik op het vliegveld aankwam werd de vlucht telkens met 5 minuten vertraagd tot een uur (Dit mag ook 3 uur zonder gevolgen, zo kun je dus om 4 uur je vlucht boeken, pas om 10 uur vliegen, zonder enige vorm van compensatie). Toen moest ook nog mijn koffer in het ruim, terwijl de mensen voor mij dat niet hoefde en de mensen achter mij ook niet. Dat dan zeker mijn laatste metro zou missen maakt haar niet uit. In de slurf had ik stiekem het label er weer afgetrokken, maar in het vliegtuig zelf wilde ze ineens weer alle tickets zien, en daar stond een aantekening op (had ik toch die kopie van het ticket uit mijn koffer moeten pakken). Ze was niet blij en had totaal geen begrip. Op Charleroi nog 20 minuten om mijn koffer gewacht en 10x zoveel betaald voor een taxi (dan metro) met alleen frans sprekende bestuurder. Toen ik achteraf het bagagelabel nog is goed bekeek, bleek dat mijn handbagage helemaal niet in het ruim had gemogen, vanwege de veiligheid, vanwege de losse accu die ik bij me had.

Inmiddels is het juni en kwam Jørn als eerste slaapgast bij mij op bezoek, de vrijdag avond eerst met de auto (zware) boodschappen gehaald en savonds een bbq met de stagevrienden. Zaterdag de stad door en savond naar Waterloo, waar de Slag bij Waterloo met 6000 figuranten werd nagespeeld. Het begon gelijk knallend met een klapband van de bus, eerst zijn we toen nog de berg met de Nederlandse leeuw er op geweest (ter herinnering aan Prins Willem II (later koning) die bij de slag gewond raakte. We hadden een goede staanplaats, en je kon zien hoe de Fransen en (Engelse, Nederlanders, Duitsers en Pruisen) elkaar met kanon, musket en zwaard te lijf gingen. Omdat het terrein zo enorm groot was, zag je helaas alleen weinig detail. S avonds nog de heupen los gegooid en gedanst op de tafels. Ook zondags nog door de stad gelopen, wat Belgische biertjes gedronken en ‘s avonds gekookt. Het weekend erna was het de beurt aan Willem Hendrik Cornelis, bij velen bekend onder zijn artiestennaam Wilrik. ‘S avonds eerst een biertje gedronken met 2 stage genoten en daarna met Wilrik wederom de heupjes los en gedanst op de tafels (ja letterlijk, bij die bar). Zaterdag heel toeristisch naar het Atomium, het blijft een merkwaardig gebouw, Brussel heeft niet echt een skyline, dus dat is jammer voor het uitzicht. Later in de middag naar het Cantillion geweest. Daar word nog op ambachtelijke manier (door de hele familie) traditioneel Brussels Lambiekbier gebrouwen. Dit is gegist in de openlucht (door gisten die in de lucht zitten) en rijpt om houten vaten. Het smaakt erg zuur en ruikt enigszins naar een pissteegje, maar het zit alcohol in, dus prima te doen. Vaak word het gemixt met fruit of van verschillende jaren, dan smaakt het beter. ‘s Avonds bij een Braziliaans restaurant all you can (m)eat, ze kwamen steeds langs met vlees en vis spiesen waarvan je een plak kon krijgen en daarna de calorieën weer verband met wat ritmisch gymnastiek in de late avond. Zondag weer een toeristisch wandeltoertje door Brussel en op een terrasje gegeten. Het weekend erna was ik weer is in Nerderland, om de was te laten doen, Timber, concert van Mumford & Sons, en Oma en Fleur haar verjaardag. Het weekend erop kwamen Nanou en een vriendin Yvonne, naar Brussel voor een bezoekje. Eerst een 3 gangen-menu voor de dames gekookt en ook nog voor de Martini bellini gezorgd. Later op de avond nog de stad in voor een dansje. Zaterdag met de trein naar Namen (Namur) de hoofdstad van Wallonië. De stad had een leuk centrum, niet heel bijzonder maar wel gezellig. Na een te zijn opgelicht op het terras (€8, voor 1 enkele tosti) doorgelopen naar het Citadel. Een soort oude burcht op een berg, vanuit hier had je mooi uitzicht over de volgebouwde stad en het begin van de Ardennen. Ook was er een parmufhuis, waar ze nog op ambachtelijke wijze parfum maakte. Tijdens de rondleiding werd verteld hoe ze met olienen van bloemen, parfums maken (eigenlijk het zelfde als ik met citrusolieen de Fanta maak) en hoe de mengsels rijpen in de oude gangen van de burcht. Verder kregen we alle do’s en don’ts van parfum te horen, erg leuk en leerzaam dus. Op de weg terug nog een heerlijk merengue ijsje (omelet siberienne). Savond in Brussel gegeten in het toeristische eet staartje waar iedereen je op (agressieve) wijze naar binnen probeert te lullen. Het goedkope toeristen menu stelde natuurlijk weinig voor, mijn bestelde konijn zag en smaakte duidelijk naar Kip en de warme wafel toe had ik ook nog in mijn tas zitten als restje van de middag. Na 2 barretjes stuiten we onverwachts nog op een leuk open lucht feest, met een DJ dat dat tot 2 uur in de nacht duurde (de Belgen zijn een stuk makkelijker met geluidsoverlast). Zondag weer de toeristische wandeling door Brussel, en als ramptoerist een kijkje genomen bij de Eurotop over Griekenland. ’s Avond het hoogte punt met de Spare-rips A volonté (onbeperkt). Het restaurant zag er erg leuk uit en de ribs waren prima, met veel vlees aan de botten. Daarna nog een drankje gedronken en afscheid genomen van de dames en de bijkomende vrouwen logica. Die maandagavond was spannend een collega van Coca-Cola had alle stagiaires gratis een cursus vuurspuwen bij hem thuis aangeboden. Wij zorgden voor alle bbq-spullen om te eten en hij voor de rest. Na de theorie en bbq eerst geoefend met melk, dit zorg voor een beschermende laag, bij het vuurspuwen zelf en je kan goed zien hoe je de melk (later vuurspuwolie) uitspuugt. Toen voor het eggie, het was eigenlijk niet heel moeilijk. Je lippen op elkaar en zorgen voor een fijne “damp” van kleine druppeltjes, zo dat de olie ontvlamt wanneer het de fakkel vlam raakt. Daarna moet je leren doseren dat je verschillende vlammen krijgt, maar dat kan je alleen door ervaring op te doen. Maar zo voor een eerste keer ging het erg goed. Doordat ik toch wat pure olie had doorgeslikt, begon de volgende ochtend het vuurwerk op de wc, helaas al vroeg. Afgelopen weekend 4 dagen vrij geweest i.v.m. de nationale feestdag in België. Toen ik net mij huis uitstapte werd ik aangesproken hoe die bij Brussel Centraal kwam, het bleek een Nederlander te zijn uit de Schilderswijk nog wel. Dat weekend vrienden gezien en alle 5 avonden uit eten (slechts 3x Timber), dagje strand met hondjes en Leiden met me ouder en Nanou. Dinsdag in de trein terug (vol met Belgen die het weekend in Amsterdam hadden gefeest) kwam ik er achter dat ik me terugreis treinkaartje (voor het gedeelte in Nederland) al had weggegooid en de kaart van me heenreis bij me had. Gelukkig zag de conducteur in België het door de vingers. Dinsdagavond nog naar het grote vuurwerk bij het paleis.

Ook in Brussel is het de laatste tijd erg warm geweest, omdat ik mijn kamer niet echt kan doorluchten is het ’s nachts vaak ook nog rond de 28C, dus neem ik elke avond een duik in mijn zweetwaterbed. Zodra de zon onder is, moet ik ook mijn raam dichtdoen, elke keer dat ik dat niet doe, lig ik wakker van muggen en word ik lek geprikt. Door de zomervakantie is het huis zo goed als leeg. Op mijn verdieping heb ik dus 7 slaapkamer, 3 badkamers, 2 wc’s en 1 keuken voor mij allen. Verder is de Supermarkt een ramp. Vooral het betalen dan, van de 50 kassa’s zijn er slechts enkele open er staan lange rijen en 15 minuten wachten is geen uitzondering, dus als ik er op zo moment achter kom dat ik iets vergeten ben word ik gek. De mensen halen boodschappen voor de hele maand lijkt het wel, of kopen hebben weer iets enorms van de non-food afdeling, dan liggen de fietsen op de band. Ook de kassières zouden een hartaanval krijgen wanneer ze een dagje bij de aldi zouden moeten werken, met het daarbij horden afrekentempo. Waar je in Nederland alleen kinderen in het weekend in de supermarkt vind, vind je ze in België ook doordeweeks, en continue hoor je dus wel een luchtalarm afgaan op de achtergrond. Ook de kwaliteit is niet altijd goed, je moet uitkijken dat je geen beschimmelde champignons koopt, bevroren sla en laatst had ik een lege cordonbleu.
Deze blog is alles behalve een lege cordonbleu, eerder een geëxplodeerde. Bedankt dat je deze ochtend/middag/avond vrij hebt gemaakt om mijn blog te lezen.

Merci beaucoupe!
Yoeri
xxx